کد مطلب:148502 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185

ولادت با سعادت امام حسین
صبحگاه روز سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند علی و فاطمه علیهماالسلام در مدینه در خانه علی علیه السلام كنار مسجدالنبی دیده به جهان گشود و خانه ی زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فروزان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد.

پیامبر صلی الله علیه و آله به خانه ی فاطمه علیهاالسلام آمد و فرمود: نوزاد را نزدش ببرند «اسماء» كه افتخار كنیزی در خانه ی فاطمه علیهاالسلام را داشت [1] نوزاد را به پارچه ای سفید پیچید و به حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله برد، پیامبر صلی الله علیه و آله او را در آغوش گرفت و كام او را با آب دهان مباركش برداشت.

و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت.

روز اول یا هفتمین روز بود كه جبرئیل از طرف خدا بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد و پس از سلام عرض كرد: «این كودك را به نام پسر كوچك هارون (برادر موسی علیه السلام) «شبیر» كه به عربی حسین است بگذار، زیرا


علی علیه السلام نسبت به تو همچون هاورن نسبت به موسی علیه السلام است، با این فرق كه بعد از تو پیامبری نخواهد آمد.»

به این ترتیب نام حسین برای این فرزند دوم علی و فاطمه علیهاالسلام گذاشته شد.

طبق بعضی روایت، مدت حمل امام حسین علیه السلام شش ماه بود.

روز هفتم ولادتش، فاطمه ی زهرا علیهاالسلام گوسفندی را برای فرزندش به عنوان «عقیقه» كشت و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سرش نقره صدقه داد. [2] .

از سلمان نقل شده رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «هارون برادر موسی علیه السلام دو فرزندش را شبر و شبیر نام نهاد و من دو فرزندم را به نام حسن و حسین (كه عرب شبر و شبیر است) نهادم.» [3] .


[1] نظر به اينكه اسماء (همسر جعفر طيار) در اين هنگام در حبشه بود، ظاهرا خدمتكار خانه ي زهرا (س) در اين وقت «سلمي بنت عميس» (همسر حضرت حمزه) بوده است.

[2] كافي، ج 6، ص 33.

[3] مناقب ابن مغازلي، ط اسلاميه، ص 379.